Ergen Kaydı

Ben aslında kendime söz verdim öyle sık sık bişiler yazmıycam diye. Yani çok da cıptıs bi hayatım yok. Klasik öğrenci hayatı. Bu blogu açtım ki bir anonim olarak takılıyım, hayatımı hikaye gibi yazıyım falan. Ama öyle bomba bir şey oldu ki dün. Zannettim ki kalbim patlıycak falan. 2 TANE YORUMUM VARDI. Hemide ilk yazıma.

Hani 18'im falan da, kabul ediyorum halihazırda ergenlikten çıkmaya çalışan bir ergenim. Böyle şeyler heyecanlandırıyolar beni napıyım. Sevgilim de yok hayatım şöyle fırtınalı falans olsun. Tek heyecanım acaba bugün market kasasında duran yakışıklı çocuk orda mı yani. Değildi zaten yıkıldım.

Tabii blogu açmadan önce kendime diyorum ki "Amaaan yorum yazmasınlar çok da fifi. Kimse de okumaz beni zaten - ki zaten okunmuyorum ama 2 yorum bile popomu bu kadar kaldırdı- öyle takılcam ben yeaa. Cooluz neticede." Orda o 2 yorumu gördüm yaa... "Allahım sana geliyoruuuum!" diye bir feryadım var, akıllara zarar. Bi de başta açamıyorum yorumları böyle. Tam açıyorum diyorum ki "Hayır, hayır; şimdi değil, doğru zaman değil. Tam 3 saniye 20 salise sonra açıciyim."

Sonra en büyük korkum baş gösterdi. Ya kötü bişey dedilerse. Ya bana "Ergen küçük, aptal kız. Blog mu açtın sen hahahahaha! Bir yerim yazsa daha güzel olur hahahahah!" derlerse. Ya da eeeen kötüsü babam falan yorum yazdıysa. Oof şuncacık canım var, onu da teslim ederdim. Babamın da blogu yoktur öyle işlerin adamı değildir yani. Nerden de beni bulucak da diyicek "Ahan da benim kızııım. Hemencik yerden yere vurmalıyım ki bıraksın terketsin bu alemleri. Oh olsun ona, oh." Neyse ki popişimi kurtarım. Gayet sevecen 2 yorumun var. 4 tane de izleyim. Tam bir çekirdek aile kurdum kendime kahretsin yea.